Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku rozpoznał pomyślnie skargę klienta Kancelarii na uchwałę rady miejskiej jednej z podlaskich gmin, dotyczącą studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Sąd uchwałę unieważnił w zakresie jaki obejmowała nieruchomość klienta. W uzasadnieniu wskazał, że organ decydując w studium o przeznaczeniu nieruchomości musi wziąć pod uwagę ograniczenia wynikające wprost z Konstytucji RP, czyli prawo własności oraz prawo do swobody prowadzenia działalności gospodarczej. 

Stan faktyczny

Klient Kancelarii, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oraz na podstawie udzielonej mu koncesji wydobywał żwir i piasek z nieruchomości będących jego własnością. Nieruchomości znajdowały się w strefie obszarów przygotowanych na tereny górnicze (PG-II). W ostatnim czasie wystąpił do organu koncesyjnego z wnioskiem o zmianę udzielonej mu wcześniej koncesji. Chciał bowiem rozszerzyć jej zakres o obszary innych działek. Co ważne, występowanie złóż na terenie tych nieruchomości udokumentował jeszcze przed złożeniem wniosku.  

Organ gminy, na terenie której znajdowały się nieruchomości, częściowo odmówił naszemu klientowi uzgodnienia wnioskowanej zmiany koncesji. W postanowieniu wskazał, że zgodnie z treścią aktualnego studium, działki wskazane we wniosku są oznaczone jako grunty rolne. To oczywiście wyklucza możliwość ich wykorzystania na cele górnicze. Jak się okazało, w międzyczasie, organ gminy zmienił studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego. Przeznaczenie gruntów należących do klienta przekształcono z górniczego na rolne. Według właściciela nieruchomości zmiana ta była całkowicie nieuzasadniona. Prawnicy naszej Kancelarii złożyli w jego imieniu skargę do sądu administracyjnego. Wnieśli o stwierdzenie nieważności uchwały w zakresie, w jakim obejmuje nieruchomości klienta.

Rozstrzygnięcie WSA

Wojewódzki Sąd Administracyjny uwzględnił w całości skargę wniesioną przez Kancelarię. Stwierdził nieważność uchwały rady gminy w zaskarżonym zakresie. Podzielając argumentację skargi,  WSA wskazał, że narusza ona interes prawny skarżącego. Treść aktualnego studium uniemożliwia mu bowiem korzystanie z kopalin znajdujących się na jego działkach i tym samym utrudnia prowadzenie działalności gospodarczej. Sąd słusznie zwrócił uwagę na to, że zmiana przeznaczenia terenu musi zostać poprzedzona dokładną analizą i oceną stanu faktycznego. Wymaga również szczegółowego uzasadnienia, czego w rozpatrywanej sprawie zabrakło.

WSA podkreślił, że choć organ uchwalający studium korzysta z przysługującego mu władztwa planistycznego, nie ma ono jednak charakteru nieograniczonego. Sąd wskazał, że ograniczenia te wynikają wprost z Konstytucji RP i odnoszą się do prawa własności oraz prawa do swobody prowadzenia działalności gospodarczej. Dlatego też organ uchwalając studium miał obowiązek ujawnić w nim udokumentowane wcześniej złoże pisaku i żwiru, czego nie zrobił. Organ pomijając ten fakt doprowadził do nieuzasadnionej zmiany dotychczasowego przeznaczenia gruntów Skarżącego – z górniczego na rolne. W konsekwencji skarżący nie może korzystać z własnych nieruchomości zgodnie z ich przeznaczeniem oraz z decyzją koncesyjną. W oczywisty sposób narusza to jego interes prawny.

Wyrok jest nieprawomocny.

Sprawę prowadzili radca prawny Katarzyna Zadykowicz-Sokół, partner partner Kancelarii Radców Prawnych Bieluk i Partnerzy oraz radca prawny Przemysław Radziwon.