Z dniem 1 stycznia 2019 r. weszła w życie ustawa o Pracowniczych Planach Kapitałowych (PPK). PPK jest tworzony w celu zabezpieczenia finansowego pracowników w okresie emerytalnym. Do programu może przystąpić każda osoba zatrudniona, która podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnym i rentowym. Oszczędności tworzone są wspólnie przez pracowników, pracodawców oraz państwo.

Ustawa przewiduje obowiązek prowadzenia PPK m.in. przez pracodawców w rozumieniu Kodeksu Pracy,  zleceniodawców oraz podmioty, w których działają rady nadzorcze.

Podmioty, zatrudniające powyżej 250 osób, zaczną stosować przepisy ustawy od 1 lipca 2019 r. Podmioty zatrudniające co najmniej 50 osób – od 1 stycznia 2020 r., podmioty zatrudniające co najmniej 20 osób – od 1 lipca 2020 r. Pozostałe podmioty będą zobowiązane stosować ustawę od 1 stycznia 2021 r.

Dla pracodawców PPK to nowe obowiązki m.in. wybór instytucji finansowej, w której zostaną utworzone rachunki PPK dla pracowników oraz podpisanie z wybraną instytucją finansową umowy o zarządzanie PPK i umowy o prowadzanie PPK w imieniu i na rzecz osób zatrudnionych.

W związku z PPK, od 1 stycznia 2019 r. uległy zmianie przepisy kodeksu pracy – art. 87 i 87¹ k.p. Zmiana ta pozwala pracodawcy na odliczenie z wynagrodzenia za pracę wpłat dokonywanych do PPK (jeżeli pracownik nie zrezygnował z udziału w programie), przed dokonaniem potrąceń określonych w art. 87 k.p., tj. m.in. przed dokonaniem potrącenia z tytułu sum egzekwowanych na mocy tytułów wykonawczych na zaspokojenie świadczeń alimentacyjnych. Kwota wolna od potrąceń będzie ustalana po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne, zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz wpłat dokonywanych do pracowniczego planu kapitałowego, jeżeli pracownik nie zrezygnował z ich dokonywania.