Pod koniec grudnia 2021 roku, kilka dni przed wejściem w życie Polskiego Ładu, w Dzienniku Ustaw pojawiła się nowelizacja likwidująca błąd w przepisach o tzw. ,,uldze dla klasy średniej”. Tym samym, rozwiano przynajmniej jedną z licznych wątpliwości związanych ze stosowaniem ulgi.

1 stycznia 2022 roku wszedł w życie Polski Ład, który wprowadził wiele nowych regulacji, w tym tzw. ,,ulgę dla klasy średniej”.  W zamyśle ma rekompensować części podatnikom nowe, niekorzystne regulacje dotyczące składki zdrowotnej. Z ulgi mogą skorzystać pracownicy oraz przedsiębiorcy rozliczający się według skali podatkowej, którzy spełniają określone w nowych przepisach przesłanki.  

W stosunku do pracowników przepisy nie budzą wątpliwości – ulga obejmuje po prostu przychody ze stosunku pracy w przedziale od 68 412 zł do 133 692 zł.  W pierwotnym brzmieniu przepisów problematyczne było natomiast zastosowanie preferencji przez przedsiębiorców.

Koszty prowadzenia działalności czy koszty uzyskania przychodu?

Przed grudniową nowelizacją, zgodnie z brzmieniem Polskiego Ładu, ulga w stosunku do przedsiębiorców miała uwzględniać przychody pomniejszone o koszty prowadzenia działalności (z wyłączeniem składek na ubezpieczenia społeczne). Istotne wątpliwości budził jednak fakt, że ani ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani inne przepisy podatkowe, nie zawierają pojęcia ,,kosztów prowadzenia działalności”. Jednocześnie pojęcia tego nie można było utożsamiać z „kosztami uzyskania przychodów”, ponieważ znaczna część wydatków ponoszonych w związku z prowadzoną działalnością jest z nich wyłączona.

Jak wynika z przepisów w znowelizowanym brzmieniu, prawo do korzystania z ulgi dla klasy średniej przysługuje przedsiębiorcom, których roczny przychód pomniejszony o „koszty uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej działalności” mieści się w przedziale od 68 412 zł do 133 692 zł. 

radca prawny, doradca podatkowy Magdalena Jabłońska