Odpowiedzialność pracownika za szkodę wyrządzoną pracodawcy przez samowolne używanie służbowego telefonu w celach prywatnych

Odpowiedzialność pracownika za szkodę wyrządzoną pracodawcy przez samowolne używanie służbowego telefonu w celach prywatnych

Pracownik odpowiada w pełnej wysokości za szkodę wyrządzoną pracodawcy poprzez samowolne używanie służbowego telefonu w celach prywatnych poprzez m.in. korzystanie z niestandardowych i wysokopłatnych usług telekomunikacyjnych.

Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 22 marca 2016 r., sygn. akt II PK 31/15 za błędne uznał stanowisko prezentowane przez Sąd Okręgowy, który stwierdził, iż przekroczenie planu taryfowego i wielkości transmisji danych obciąża jedynie pracodawcę, jako ryzyko pracodawcy, w związku z tym, że pracodawca nie poinformował pracownika o obowiązującym planie taryfowym przypisanym do telefonu pracownika. Sąd Najwyższy, podkreślił, że „nieracjonalne jest obarczanie pracodawcy ryzykiem i kosztami samowolnego używania sprzętu służbowego przez pracownika do celów prywatnych, oczywiście sprzecznych z pracowniczym obowiązkiem dbałości o dobro pracodawcy”.

W przedmiotowej sprawie pracownik samowolnie i świadomie używał telefonu służbowego, poza godzinami pracy, w tym w godzinach wieczornych i nocnych oraz w dni wolne od pracy, w celach prywatnych m.in. do wykonywania telefonicznych połączeń krajowych i zagranicznych, połączeń internetowych oraz używał telefonu jako modemu. Szkoda powstała po stronie pracodawcy w wyniku nieuprawnionego korzystania z telefonu służbowego do celów prywatnych wynosiła 37.000 zł, tj. kwota opłaty za usługi telekomunikacyjne.

W omawianej sprawie Sąd Najwyższy uznał odpowiedzialność odszkodowawczą pozwanego pracownika w pełnej wysokości, gdyż używając służbowego telefonu dla potrzeb prywatnych, pracownik godził się na wyrządzenie szkody.

Sąd Najwyższy dodał też, że „pracownik nie zawsze może być pozbawiony możliwości incydentalnego posługiwania się niektórymi sprzętami służbowymi (np. telefonem czy komputerem) dla zaspokojenia istotnych potrzeb lub celów prywatnych, jeżeli takie działania nie wyrządzają pracodawcy szkody ani nie podważają istoty stosunku pracy oraz nie naruszają zakładowych lub powszechnych zasad współżycia społecznego”.

Zobacz również: