W dniu 13 czerwca 2017 r. Naczelny Sąd Administracyjny w sprawie o sygn. akt I FSK 1671/15 rozstrzygnął kwestię dotyczącą możliwości zastosowania stawki 8% podatku VAT od sprzedaży apartamentów.

Wyrok zapadł w na gruncie sytuacji, w której Spółka zamierza wybudować kompleks budynków o charakterze usługowym, turystycznym i handlowym, który to kompleks zgodnie z decyzją udzielającą pozwolenia na budowę został zakwalifikowany do budynków zakwaterowania turystycznego i rekreacyjnego takich jak hotele, motele, pensjonaty, domy wypoczynkowe, schroniska turystyczne. Inwestycja miała zostać wykonana na terenie, który zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przewiduje przeznaczenie gruntów pod zabudowę pensjonatową. Samodzielność lokali użytkowych, miała zostać stwierdzona w zaświadczeniach wydanych przez starostę (apartamenty miały być określone w zaświadczeniach jako lokale użytkowe – apartamenty). W ocenie Spółki apartamenty miały również spełniać warunki lokali mieszkalnych przeznaczonych na stały pobyt ludzi, mimo że miały być wykorzystywane w różny sposób przez przyszłych nabywców, np. w celach mieszkaniowych, rekreacyjnych lub na wynajem, przez co nie różniłyby się od innych mieszkań. Zdaniem Spółki dostawa apartamentów powinna podlegać opodatkowaniu obniżoną stawką podatku VAT w wysokości 8%.

Z powyższym stanowiskiem nie zgodził się Minister Finansów, który w interpretacji indywidualnej z dnia 9 lipca 2014 r. stwierdził, że jeżeli starosta w zaświadczeniach określi przedmiotowe apartamenty, jako lokale użytkowe, to nie można przyjąć, że przedmiotem sprzedaży będą lokale spełniające warunki do uznania ich za lokale mieszkalne zgodnie z ustawą o własności lokali. Skargę Spółki na powyższe stanowisko organu oddalił Wojewódzki Sąd Administracyjny.

Ostatecznie ze Spółką nie zgodził się także Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z dnia 13 czerwca 2017 r. odwołał się do treści art. 41 ust. 2 w zw. z art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, zgodnie z którymi stawka podatku 8% dotyczy odpłatnej dostawy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Jednocześnie Sąd wyjaśnił, że Spółka nie wskazała, iż apartamenty będą miały charakter mieszkalny, a będą miały jedynie cechu lokali mieszkalnych oraz będą odpowiadać warunkom technicznym takich lokali, przy czy z zaświadczenia starosty wynika, że są to lokale użytkowe.

Biorąc pod uwagę okoliczności sprawy Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że o charakterze lokalu w kontekście zastosowania stawki preferencyjnej decydują obiektywne przesłanki świadczące o typowo mieszkaniowym zastosowaniu lokalu realizującego takie właśnie potrzeby, do których nie sposób zaliczyć lokali użytkowych – apartamentów przeznaczonych do celów np. rekreacyjnych, czy na wynajem.