Prowadzenie działalności gospodarczej w formie spółki komandytowej jest niedocenianym przez przedsiębiorców sposobem udziału w obrocie gospodarczym. Podczas gdy wybór tej formy umożliwia wspólnikom nie tylko ograniczenie odpowiedzialności majątkiem osobistym, ale i zaoszczędzenie na podatkach.

Każdego roku powstaje coraz więcej spółek komandytowych. Spółka komandytowa jest spółką osobową, mającą na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą. Jej istotą jest podział wspólników na dwie kategorie, różniące się nie tylko zakresem praw i obowiązków, ale i kształtowaniem się odpowiedzialności za zobowiązania spółki. W spółce komandytowej co najmniej jeden wspólnik odpowiada za zobowiązania spółki bez ograniczenia (komplementariusz),  podczas gdy co najmniej jeden wspólnik (komandytariusz) odpowiada tylko do wysokości sumy komandytowej. Odpowiedzialność komandytariusza kształtuje się zatem w sposób podobny jak przy spółkach kapitałowych.

W świetle powyższego, ciekawym rozwiązaniem wydaje się sytuacja, w której komandytariuszem jest osoba fizyczna, a komplementariuszem założona przez tę samą osobę spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Wówczas odpowiedzialność osoby fizycznej za zobowiązania spółki komandytowej będzie ograniczona wyłącznie do wysokości sumy komandytowej oraz majątku założonej przez nią spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Taka propozycja wydaje się atrakcyjna również w aspekcie podatkowym. W spółce komandytowej podatnikami są wspólnicy, a nie spółka. W konsekwencji przychody uzyskiwane przez spółkę nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. A zatem osoba fizyczna, będąca komandytariuszem, będzie mogła czerpać zyski ze spółki komandytowej oraz po spełnieniu przesłanek określonych ustawą z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkować je według preferencyjnej 19 % stawki liniowej. Z kolei udział w zysku spółki komandytowej nie musi być uzależniony od wysokości wniesionego wkładu czy zadeklarowanej sumy komandytowej.