W dniu 13 grudnia 2017 r. Trybunał Konstytucyjny wydał przełomowy wyrok o sygn. sprawy SK 48/15 w przedmiocie podatku od nieruchomości.  TK rozpatrując skargę konstytucyjną uznał, że art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych w zakresie, w jakim umożliwia uznanie za budowlę obiektu budowlanego, który spełnia kryteria bycia budynkiem, przewidziane w art. 1a ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy (jest obiektem budowlanym trwale związanym z gruntem, wydzielonym z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach), jest niezgodny z zasadą szczególnej określoności regulacji daninowych, wywodzoną z art. 84 w związku z art. 217, w związku z art. 64 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Zasadniczym punktem wyroku, jest uznanie, że przepisy art. 2 ust. 1 w związku z art. 1a ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w zakresie w jakim dopuszczają posługiwanie się nieuregulowaną w ustawie przesłanką funkcji, czy też przeznaczenia przy kwalifikacji obiektu budowlanego są niezgodne z ustawą zasadniczą.

Dotychczas sądy administracyjne oraz organy podatkowe prezentowały jednolite stanowisko zgodnie, z którym niektóre budowle takie jak np. kontenery telekomunikacyjne, stacje transformatorowe, czy stacje redukcyjno-pomiarowe gazu, które spełniały przesłanki wskazane w ustawie, lecz nie były budynkami w zwyczajnym rozumieniu powinny być opodatkowane jak budowle, gdyż ich przeznaczenie wskazuje, że nie stanowią one budynków. Powodowało to, że obiekt budowlany był uznawany za budowlę w oparciu o dodatkowe kryteria, nieokreślone w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych. Niewątpliwie kwalifikacja taka naruszała zagwarantowane konstytucyjnie prawo własności do środków pieniężnych z uwagi na nieuzasadnione zawyżenie zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości. 

Wskazać należy, iż wydany wyrok stanowi podstawę do wznowienia prawomocnie zakończonych postępowań podatkowych i sądowych, w odniesieniu do spraw, w których podstawą kwalifikacji obiektu budowlanego dla celów opodatkowania podatkiem od nieruchomości była przesłanka związana z jego przeznaczeniem (tj. takich postępowań, w których organ podatkowy lub sąd stwierdził, że obiekty takie jak kontenery telekomunikacyjne, stacje transformatorowe, stacje redukcyjno-pomiarowe gazu, silosy, itp. stanowią budowle i ustalił wysokość podatku jak dla budowli). Podmioty, których sprawy zostały rozpoznane przez organy podatkowe w taki sposób mają jednak niewiele czasu na ich wznowienie, ponieważ zgodnie z art. 241 § 2 pkt. 2 ordynacji podatkowej w sprawie zakończonej ostateczną decyzją stosowny wniosek należy złożyć w terminie miesiąca od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego. Natomiast w myśl art. 272 § 2 Ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skargę o wznowienie postępowania, które zostało zakończone prawomocnym orzeczeniem wnosi się w terminie trzech miesięcy od dnia wejścia w życie orzeczenia Trybunału.