Wydatki poniesione na artykuły spożywcze i poczęstunek zarówno dla pracowników, jak i współpracowników spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, a zatem można zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów. Tak uznał Szef Krajowej Administracji Skarbowej w zmienionej interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 lipca 2021 r.

Błędna ocena Dyrektora KIS

Wniosek spółki dotyczył możliwości zaliczenia wydatków poniesionych na zapewnienie pracownikom i współpracownikom produktów spożywczych, poczęstunku do kosztów uzyskania przychodu. Jednocześnie we wniosku wskazano, że pracę w spółce świadczą zarówno pracownicy (osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę), jak i osoby współpracujące na podstawie umów cywilnoprawnych o stałej współpracy zawieranych w ramach prowadzonej przez nie jednoosobowej działalności gospodarczej.

Spółka nawiązała do będącego przedmiotem sporów art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT. Przepis stanowi, że nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów kosztów reprezentacji. W szczególności dotyczy to kosztów poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności i napojów. We wniosku jednoznacznie wskazano, że wspomniane wydatki nie są ponoszone w charakterze „reprezentacyjnym”. Wszyscy mogą korzystać z części wspólnych biura, kuchni oraz udostępnionych produktów m.in. kawy, herbaty, warzyw i owoców, ciastek i soków. Podczas niektórych spotkań i szkoleń wewnętrznych zapewniane są również kanapki, pizza lub zestawy lunchowe. Wnioskodawca wskazywał, że udostępnienie personelowi artykułów spożywczych jest obecnie standardową praktyką na rynku pracy, w szczególności w branży IT. Wnioskodawca argumentował, że udostępnianie personelowi artykułów spożywczych jest w jego branży standardową praktyką, przy czym wpływa na zachęcenie do podjęcia i kontynuowania pracy u wnioskodawcy. Dodatkowo zwiększa to wydajność i efektywność.

Dyrektor KIS zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy w zakresie uznania za koszty uzyskania przychodów opisanych wydatków poniesionych jedynie na rzecz pracowników. Odnośnie współpracowników, Dyrektor KIS argumentował, że poniesione koszty nie będą tworzyły lub zabezpieczały źródła uzyskania przychodów.

Szef KAS po latach przyznał rację wnioskodawcy

Zdaniem Szefa KAS kluczowe jest, aby określić, czy działania podatnika wiążą się z osiągnięciem przychodów. Zarówno wnioskodawca, jak i organ podatkowy przytoczyli wyrok NSA z 17 czerwca 2013 r., sygn. II FSK 702/11, z którego wynika, że charakter reprezentacyjny kosztów poniesionych na zakup artykułów spożywczych występuje jedynie wtedy, gdy ich głównym celem jest tworzenie lub poprawa wizerunku firmy na zewnątrz. Oceniając zatem, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie konkretnego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Nie można więc zaliczyć ich do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego Szef KAS stwierdził, że wydatki na zakup artykułów spożywczych opisanych w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, zarówno w zakresie, w jakim dotyczą „pracowników”, jak i „współpracowników” spełniają przesłanki zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT. Jednocześnie wydatki te nie znajdują się w zamkniętym katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy CIT. W szczególności wskazanych wydatków nie można uznać za koszty reprezentacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT.

Podsumowanie

Jest to niewątpliwie korzystna dla podatników, a przede wszystkim racjonalna, zmiana stanowiska. Powszechnie praktykowane udostępnianie artykułów spożywczych czy poczęstunków, niezależnie od tego czy na rzecz pracownika czy współpracownika, przyczynia się do zwiększenia wydajności, efektywności i zadowolenia z pracy. To bez wątpienia przyczynia się do zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów podatnika. Nie można jednak zapominać, że każdy przypadek należy analizować indywidualnie. Jeśli chcemy uniknąć wyłączenia wydatku z kosztów uzyskania przychodów, powinien on mieć na celu stworzenie dobrej atmosfery w samej firmie, a nie stworzenie dobrego obrazu podatnika i jego firmy na zewnątrz.

radca prawny, doradca podatkowy Magdalena Jabłońska