Kary umowne w kontraktach budowlanych w świetle nowych uchwał Sądu Najwyższego

W grudniowych uchwałach Sąd Najwyższy po raz kolejny pochylił się nad problematyką kar umownych w umowach o roboty budowlane. Jak wynika z rozstrzygnięć, zarysowuje się wyraźna tendencja do dopuszczenia dużej swobody stron w kształtowaniu wysokości kar umownych.

Uchwałę o sygn. akt III CZP 26/21 Sąd Najwyższy podjął w odpowiedzi na pytania:

  • Czy w granicach swobody kontraktowania (art. 3531c.) dopuszczalne jest zastrzeżenie kary umownej za nienależyte wykonanie przez wierzyciela obowiązków wynikających z umowy o roboty budowlane, obejmujących czynności związane z przygotowaniem robót, w postaci określonego procenta wynagrodzenia umownego za każdy dzień zwłoki bez określenia kwoty maksymalnej kary umownej?
  • Czy stosowany w drodze analogii art. 484 § 2 k.c. może stanowić podstawę prawną miarkowania wierzycielskiej kary umownej?

Sąd Najwyższy stwierdził, że dopuszczalne jest zastrzeżenie kary umownej na wypadek niewykonania albo nienależytego  wykonania przez wierzyciela czynności, bez której świadczenie dłużnika w umowie o roboty budowlane nie może być spełnione. A zatem, kara umowna nie musi być zastrzeżona na wypadek niewykonania lub nienależytego wykonania głównego przedmiotu umowy o roboty budowlane. Kara umowna jest dopuszczalna także wówczas, kiedy dotyczy czynności na etapie przygotowawczym, przed rozpoczęciem wykonywania robót. Ponadto, SN odniósł się także do sposobu wyrażenia maksymalnej wysokości kary. Zgodnie z uchwałą, nie musi jej wyrażać kwota pieniężna. Wystarczy, że można ją oznaczyć na podstawie umowy i w świetle okoliczności sprawy (np. procent wartości przedmiotu umowy). 

W drugiej sprawie, o sygn. akt III CZP 16/21, kluczowe pytanie brzmiało, czy ważne i dopuszczalne jest zastrzeżenie kary umownej w postaci określonego procentu wynagrodzenia umownego za każdy dzień zwłoki bez określenia końcowego terminu naliczenia kary umownej ani jej kwoty maksymalnej? Sąd Najwyższy odpowiedział na to pytanie twierdząco.

Uzasadnienia przedmiotowych uchwał nie są jeszcze znane, jednak ich treść wskazuje na dopuszczenie dużej swobody stron w kształtowaniu wysokości kary umownej i mogą przyczynić się do szerokiego stosowania w umowach postanowień o nieograniczonej wysokości kar. Należy jednak pamiętać, że w przypadku sporu, rażąco wygórowana kara umowna może zostać przez sąd zmiarkowana.

 

 

Zobacz również: