Zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 8 maja 2019 r., sygn. akt C-127/18, przedsiębiorca może skorygować podstawę opodatkowania VAT o kwotę nieściągalnych wierzytelności, nawet jeśli w dniu korekty dłużnik nie był już czynnym podatnikiem.

Co więcej, TSUE podkreślił, że ostateczne wykreślenie dłużnika z rejestru VAT jest raczej kolejnym dowodem na nieściągalność wierzytelności, a nie warunkiem, który może uniemożliwiać korektę rozliczeń. Takie warunki mogą dotyczyć tylko „niepewności związanej z niewywiązywaniem się z płatności lub jej ostatecznym charakterem”. Powyższy wyrok został, co prawda, wydany w sprawie czeskiej spółki, niemniej jednak zakwestionowana przez TSUE przesłanka, zgodnie z którą w dniu korekty dłużnik musi posiadać status podatnika VAT, została przyjęta również w polskiej ustawie o podatku VAT.

W konsekwencji, mając na względzie pojawiające się wątpliwości dotyczące tego, czy przesłanki umożliwiające zastosowanie ulgi na złe długi nie są zbyt restrykcyjne i wykraczające poza wymogi unijnej dyrektywy VAT, Naczelny Sąd Administracyjny zadał w dniu 6 grudnia 2018 r. pytanie prejudycjalne, celem rozstrzygnięcia wątpliwości dotyczących ulgi na złe długi (sygn. akt I FSK 2261/15).