Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w wyroku z dnia 19 marca 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 1834/18 stwierdził, że menedżer, pełniący funkcję członka zarządu, który ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością menedżerską, jest podatnikiem VAT.

Sprawa rozstrzygnięta ww. wyrokiem dotyczyła członka zarządu zatrudnionego na podstawie kontraktu menedżerskiego w spółce Skarbu Państwa, który był przekonany, że spełnia przesłanki wymienione w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT. Jak bowiem wynika z interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 6 października 2017 r., nr PT3.8101.11.2017 nie trzeba rozliczać VAT, jeżeli menedżer spełnia łącznie trzy warunki wymienione w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT (prawo do korzystania z infrastruktury i zasobów spółki, stałe wynagrodzenie i brak odpowiedzialności wobec osób trzecich). Wspomnianemu menedżerowi kontrakt gwarantował stałą pensję, niezależnie od wyniku działalności własnej i spółki, a także możliwość korzystania w pełni z zaplecza technicznego i personalnego spółki. Menedżer uważał również, że odpowiedzialność wobec osób trzecich ponosi spółka jako zlecający a w konsekwencji, że nie będzie on ponosił ekonomicznego ryzyka wykonywanej działalności i w związku z tym nie może zostać uznany za podatnika VAT. Co jednak istotne, menedżer ten miał zawartą umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, choć zgodnie z zawartym kontraktem musiał dokonać cesji na rzecz spółki.

Wbrew twierdzeniom menedżera, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że nie spełnia on warunku dotyczącego odpowiedzialności wobec osób trzecich. Ponosi ją bowiem jako menedżer (ekonomiczne ryzyko związane z wykonywaną działalnością) niezależnie od odpowiedzialności członka zarządu, zaś cesja nie ma w tym zakresie znaczenia.

Z powyższym zgodził się WSA w Warszawie. Za przesądzające o tym, że menedżer jest jednak podatnikiem VAT, Sąd w wyroku z dnia 19 marca 2019 r. uznał postanowienia kontraktu, z których wynikało, że to nie spółka ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich, a skarżący. W konsekwencji, to na nim ciąży ekonomiczne ryzyko wykonywanej działalności menedżerskiej.