1 października 2018 r. weszła w życie ustawa o dystrybucji ubezpieczeń. Ustawa dotyczy ustanowienia nowych regulacji wynikających z konieczności implementowania do krajowego porządku prawnego przepisów dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/97 z dnia 20 stycznia 2016 r. Zastąpiła ona obowiązującą dotychczas ustawę o pośrednictwie ubezpieczeniowym.

Głównym celem ustawy jest harmonizacja krajowych przepisów dotyczących dystrybucji ubezpieczeń i reasekuracji. Konsumenci mają korzystać z ochrony na jednakowym poziomie niezależnie od różnic między kanałami dystrybucji.

Najważniejszych zmian, które wprowadza ustawa, to w szczególności:

1. Przed zawarciem umowy ubezpieczenia dystrybutor ubezpieczeń (tj. zakład ubezpieczeń, agent ubezpieczeń, broker ubezpieczeń) jest zobowiązany określić, na podstawie uzyskanych od klienta informacji, jego wymagania i potrzeby, a także podać w zrozumiałej formie obiektywne informacje o produkcie ubezpieczeniowym, w celu umożliwienia klientowi podjęcia świadomej decyzji.
2. Przed zawarciem umowy ubezpieczenia agent ubezpieczeniowy informuję klienta m.in. o firmach zakładów ubezpieczeń, na rzecz których wykonuje działalność agencyjną, o charakterze wynagrodzenia otrzymywanego w związku z proponowanym zawarciem umowy ubezpieczenia.
3. Sposób wynagradzania dystrybutora ubezpieczeń nie może być sprzeczny z obowiązkiem działania zgodnie z najlepiej pojętym interesem klientów.
4. Zakaz wykonywania działalności brokerskiej oraz posiadania udziałów lub akcji brokera ubezpieczeniowego przez osoby wykonujące czynności agencyjne.

W przypadku naruszenia obowiązków i wymogów określonych w ustawie o dystrybucji ubezpieczeń organ nadzoru może w drodze decyzji m.in. nałożyć karę pieniężna na dystrybutora ubezpieczeń, a także wykreślić z rejestru agentów agenta ubezpieczeniowego dokonujących naruszenia przepisów prawa.