Ustawa z dnia 16 listopada 2016 r. o zmianie ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz niektórych innych ustaw, obniża wiek emerytalny do 60 lat dla kobiet i 65 dla mężczyzn z dniem 1 października 2017 r., co wpływa na sposób ustalania 4-letniego okresu ochrony przedemerytalnej przed wypowiedzeniem umowy o pracę.

Zgodnie z art. 39 kodeksu pracy pracodawca, nie może rozwiązać umowy o pracę z pracownikiem, któremu do osiągnięcia wieku emerytalnego brakuje nie więcej niż 4 lata. Zmiana wieku emerytalnego spowodowała, że ustawodawca musiał wprowadzić przepisy przejściowe dotyczące ochrony przedemerytalnej.

Ustawodawca przewidział dwa modele przejściowych rozwiązań:
 

1) art. 28 ww. ustawy przewiduje rozwiązanie dotyczące pracowników którzy 1 października 2017 r., będą już objęci ochroną przedemerytalną. W związku z obniżeniem wieku emerytalnego, okres ochrony przedemerytalnej uległby realnemu skróceniu nawet o 2 lata. Ustawodawca, dążąc do zachowania co najmniej 4-letniego okresu ochrony przedemerytalnej wskazał, że pracownicy, o których mowa w art. 28 ww. ustawy będą chronieni aż do osiągnięcia przez nich wieku emerytalnego, ale przewidzianego przez obecnie obowiązujące przepisy. Oznacza to, że będą chronieni przed wypowiedzeniem nawet po osiągnięciu wieku 60 lat w przypadku kobiet oraz 65 lat w przypadku mężczyzn;
 

2) art. 29 ww. ustawy reguluje natomiast sytuację pracowników, którzy na mocy obecnie obowiązujących przepisów w dniu 1 października 2017 r., nie będą jeszcze objęci ochroną przedemerytalną, ale osiągną obniżony wiek emerytalny w okresie 4 lat od dnia wejścia w życie nowelizacji, tj. od 1 października 2017 r. W takiej sytuacji pracownicy będą chronieni przez okres od 1 października 2017 r. do 30 września 2021 r., bez względu na to, kiedy w tym okresie nabędą uprawnienie do przejścia na emeryturę.