Od stycznia 2017 r. zaczął obowiązywać art. 15 d ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodu kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

Zgodnie z art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, płatności związane z wykonywaną działalnością gospodarczą powinny następować przy wykorzystaniu rachunku płatniczego przedsiębiorcy zawsze, gdy drugą stroną transakcji jest inny przedsiębiorca oraz jednorazowa wartość transakcji przekracza równowartość 15 tysięcy złotych.
W świetle takiego uregulowania podatnicy mają wątpliwości, czy będą zobowiązani do wyłączenia z kosztów uzyskania przychodu tej części wydatków (przekraczających 15.000,00 zł), która zostanie uregulowana w drodze kompensaty (potracenie wzajemnych wierzytelności).  

Zgodnie z linią prezentowaną w interpretacjach organów podatkowych, uregulowanie zobowiązania w drodze kompensaty nie skutkuje wyłączeniem wydatków z kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Pojęcie uregulowania należności ma szerszy zakres znaczeniowy od pojęcia płatności zawartego w art. 15 d ustawy. Uregulowania zobowiązania obejmuje bowiem każdą dopuszczalną formę rozliczeń, której skutkiem jest wygaśnięcie zobowiązania, w tym również w drodze dokonania płatności (gotówkowo lub bezgotówkowo). W konsekwencji kompensata, jako metoda uregulowania zobowiązania, nie stawi płatności, a tym samym nie ma do niej zastosowania omawiany przepis.

Wyżej prezentowane stanowisko zostało potwierdzone m.in. w interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, wydanej przez  Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 10 lutego 2017 r. (znak: 2461-IBPB-1-1.4510.17.2017.1.BS) oraz w dniu 8 grudnia 2016 r. (znak: 2461-IBPB-1-1.4510.349.2016.1.MJ).