W dniu 17 listopada 2014 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie siedmiu sędziów podjął uchwałę, zgodnie z którą w przypadku zbycia nieruchomości na podstawie umowy o dożywocie nie jest możliwe określenie przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), na zasadach wynikających z art. 19 ust. 1 i 3 tej ustawy.

W uzasadnieniu uchwały Naczelny Sąd Administracyjny podkreślił, że zasady wykładni przepisów prawa potwierdzają, że w obecnym stanie prawnym nie jest możliwe określenie przychodu z tytułu zbycia nieruchomości w drodze umowy o dożywocie. Zwrócono też uwagę, że np. w przypadku umowy zamiany ustawa w art. 10 ust. 1 pkt 8 in fine i w art. 19 ust. 2 w sposób jednoznaczny określił sposób ustalania wartości przychodu z pominięciem kryterium ceny określonej w umowie. Skoro taki jednoznaczny sposób określenia wartości przychodu nie został określony w przypadku umowy dożywocia, to przychód taki – jako niemożliwy do określenia – nie może być opodatkowany.

Uchwała powinna rozstrzygnąć występujące do tej pory rozbieżności w zakresie konieczności opodatkowania umów dożywocia podatkiem dochodowym.