Dnia 8 kwietnia 2014 r. Sąd Najwyższy (w składzie powiększonym 7 sędziów), podjął następującą uchwałę: Wykonywanie uprawnień wynikających z decyzji wydanej na podstawie art. 35 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości, stanowiącej tytuł prawny do ich wykonywania, nie prowadzi do nabycia przez zasiedzenie służebności gruntowej odpowiadającej treścią służebności przesyłu. Uchwała zapadła pod sygn. akt III CZP 87/13.

Sąd Najwyższy w uzasadnieniu uchwały jednoznacznie stwierdził, że decyzja administracyjna ograniczająca własność, stanowi przeszkodę dla posiadania prowadzącego do zasiedzenia służebności. Stwierdzenie to zachowuje aktualność pomimo uchylenia ustawy z 1958 r. Późniejszy dostęp do urządzeń przesyłowych ma bowiem swoje źródło w przepisach ustawowych – aktualnie w art. 126 ust. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Wydanie decyzji skutkowało zatem trwałym, a nie tylko czasowym, ograniczeniem własności, mającym swoje źródło w przepisach prawa administracyjnego.
 

Uchwała jednoznacznie określiła, że w przypadku, gdy posadowienie urządzeń przesyłowych nastąpiło na podstawie decyzji wywłaszczeniowej, ustanowienie służebności nie jest już konieczne, bowiem przedsiębiorca przesyłowy posiada tytuł prawny, niezbędny dla wykonywania obciążających go obowiązków. Przedsiębiorca może, zatem na podstawie decyzji oraz przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami wykonywać czynności związane z konserwacją, remontami i usuwaniem awarii. Ustanowienie służebności przesyłu jest w taki przypadku zbędne, gdyż tworzyłoby dodatkowy tytuł prawny. Pamiętać, bowiem należy, że tryby administracyjny i cywilnoprawny, przewidziane dla ograniczenia własności na potrzeby urządzeń przesyłowych, są rozłączne. Podobna w treści uchwała zapadła dnia 6 czerwca 2014 r. (w sprawie III CZP 107/13, w której Sąd Najwyższy opowiedział się za analogicznym stanowiskiem).